روز جهانی کودک مبارک

 دلت را خانه ما کن...

 مناجات

خداوندا... !

به دلهای شکسته

به تنهایان در غربت نشسته

به آن عشقی که از نام تو خیزد

بدان خونی که در راه تو ریزد

به مسکینان از هستی رمیده

به غمگینان خواب از سر پریده

به مردانی که در سختی خموشند

برای زندگی جان می فروشند

همه کاشانه شان خالی از قوت است

سخنهاشان نگاهی در سکوت است

به طفلانی که نان آور ندارند

سر حسرت ببالین میگذارند

به آن « درمانده زن » کز فقر جانکاه

نهد فرزند خود را بر سر راه

به آن کودک که ناکام است کامش

ز پا میافکند بوی طعامش

به آن جمعی که از سرما بجانند

ز « آه » جمع، « گرمی » میستانند

به آن بیکس که با جان در نبرد است

غذایش اشک گرم و آه سرد است

به آن بی مادر از ضعف خفته 

سخن از مهر مادر ناشنفته

به آن دختر که نادیدی گناهش

عبادت خفته در شرم نگاهش

به آن چشمی که از غم گریه خیز است

به بیماری که با جان در ستیز است

به دامانی که از هر عیب پاک است

به هر کس از گناهان شرمناک است 

دلم را از گناهان ایمنی بخش

به نور معرفت ها روشنی بخش . . .

*بگو در آستان حضرت معبود ، در این ماه ذِلقعده که یا رب بنده ای در محضرت آمد اگر

 چه گشته او در امتحان صبر و طاعت رد ، الا ای خالق سرمد ، تو را سوگند بر احمد اگر

 چه او گنهکار است ،  امّا از محبین علی و همسرش زهراست(س) در عالم ، قسم بر

 شاهِ مردان مظهر ایمان ، قسم بر کوثر قرآن ، قسم بر فجر ، بر فرقان ، قسم بر نور و

 الرّحمن ، وَ معنای لطیف ناب و زیبا و دل انگیزِ دو لفظ  لؤلؤ و مرجان به حقّ چهارده

 نوری  که از سوی خدا آمد برای لطف و جود و رحمت و غفران بین در مانده ام ، دستم

 بگیر ای مهربان تا آن زمانی که ببینم جلوه های نور عشق حیدری و فاطمی(س) در

 صفحه ی رخساره ام از لطف پیدا شد...

عید وصل دو لاله ی زیبا شد....

نخستین روز از آخرین ماه سال قمری، سالروز پیوندی آسمانی است که دیگر هیچ گاه مانند آن

 در تاریخ تکرار نشد. علی علیه السلام ، پیشوای پارسایان با فاطمه علیهاالسلام ، برترین بانوی

 جهان پیمان عشق بست و خدا، والاترین فرستاده خویش را بر این پیمان گواه گرفت. برکت این

 ازدواج، عمری به گستردگی آفتاب دارد؛ هم چنان که یاد و نام آن در تاریخ برای همیشه ماندگار

گردید. اول ذیحجه، روزی مبارک برای همه نوگامانی است که دل به زندگی فاطمی علیهاالسلام

 داده اند تا شادی خود را با خاطره همیشه روشن آن روز مبارک، پیوند زنند.

شهادت امام محمد تقی (ع) برتمامی شیعیان جهان تسلیت.

در ميان  حجره  يا رب  کيست  غوغا  مي کند

 
شکوه   زير  لب   ز بي   رحمي   دنيا   مي کند 

همسرش  از فرط  شادي  و  شعف کف  مي زند

 
زين عمل خود را به عالم خوار و رسوا مي کند

خورشید سپهر عدل و داد است جواد 

سر لوحه ی دفتر  رشاد است   جواد

 
در جود و سخا کسی به پایش نرسد 

چون مظهر جود حق جواد است، جواد

ابوهاشم جعفری می گوید: در مسجد مسیب به امامت امام جواد(ع) نماز خواندیم. در آن مسجد

 درخت سدری بود که خشک و بی برگ بود. حضرت آب طلبید و زیر درخت وضو گرفت. آن

درخت در همان سال زنده شد و برگ و میوه داد.


عبدالله ابن زرین می گوید: من در شهر مدینه زندگی می کردم. امام جواد(ع) هر روز کارشان

بود که هنگام ظهر به مسجد می آمد؛ به سمت قبر رسول خدا(ص) می رفت. به آن حضرت

 سلام می داد. آن وقت به سمت خانه فاطمه(س) می رفت. نعلینش را در می آورد و به نماز

 می ایستاد...